Deze twee overlevingspatronen stonden mij écht in de weg.

De volgende twee patronen hebben mij jarenlang in de weg gezeten —
zonder dat ik het doorhad. En dat is niet zo gek, want overlevingsmechanismen werken vaak zó onbewust.

In momenten van spanning of confrontatie schoot ik automatisch in mijn overlevingsmodus.
Ik trok me terug, werd stil, verdween naar de achtergrond — en maakte het voor anderen bijna onmogelijk om écht contact met me te maken.
Achteraf kan ik het gevoel precies omschrijven.
Het is alsof er een wegtrekker door mijn lijf gaat. Alsof mijn lichaam er nog wel is, maar ik zelf even in een ander ruimteschip zit — ver weg, veilig, maar niet echt aanwezig.

Op het werk, wanneer ik dacht dat ik tekortschoot, stortte ik me op overuren en extra taken, vastbesloten om te bewijzen dat ik goed genoeg was.

Twee patronen die ik zonder nadenken automatisch aan het doen was.

Wat er gebeurt op de automatische piloot
"Ik sta op de automatische piloot" is een veelgehoorde uitspraak tegenwoordig. Maar wat zit er eigenlijk onder? En is het altijd iets “slechts”?

In eenvoudige bewoordingen is het een handelen zonder bewuste keuzes of overwegingen, zoals het automatisch wassen van je handen. Zo bespaart je brein energie voor belangrijke zaken waar echt over nagedacht moet worden zoals een oplossing bedenken voor een probleem of het uitvoeren van een complexe opdracht.
Hoewel handig voor sommige taken, heeft constant op de automatische piloot staan ook zijn nadelen.

Vastgeroeste patronen
Wist je dat je brein het liefst zo min mogelijk energie wil verbruiken? Dit doet het door vast te houden aan automatische patronen, gedrag en voor jou bekende overtuigingen.

Waarschijnlijk heb je in je jeugd bepaald gedrag aangeleerd of ben je overtuigingen gaan geloven doordat je bijvoorbeeld vaak op je tenen moest lopen of de harmonie thuis wilde bewaren.

Misschien heb je jezelf ooit aangeleerd om niet te veel op te vallen. Om je kleiner te maken dan je bent.
In een wereld waar “je kop niet boven het maaiveld uitsteken” als waarschuwing gold in plaats van als compliment.

En zo leerde je jezelf onbewust aan om terug te houden. Dat wat je vroeger veilig hield, staat je in je volwassen leven behoorlijk in de weg.
Want kun je je voorstellen hoe dat jou leven in het hier en nu beïnvloedt?

Misschien merk je het aan hoe je keuzes maakt. Je zegt sneller ja dan je bedoelt. Of je stelt je eigen dromen uit —
omdat je bang bent dat anderen het niet begrijpen, of dat je te veel zou zijn.
En zo werd voorzichtigheid een tweede natuur. Tot het punt waarop je niet meer zeker weet waar jij eindigt en de ander begint.

En als je bepaalde patronen al een groot deel van je leven doet, dan word je daar erg goed in. Of ze nu helpend zijn of niet.


Je brein kiest voor de snelweg, niet voor het avontuur.

Je brein bestaat uit miljarden neuronen — de bouwstenen die samen een enorm netwerk vormen.
Vanaf de baarmoeder tot aan volwassenheid leggen die neuronen verbindingen aan.

Elke keer dat je iets herhaalt — een gedachte, een emotie, een gewoonte — wordt er een verbinding sterker.
Alsof je een snelweg aanlegt in je brein. En je brein houdt daarvan: het kiest graag voor de route die het al kent, omdat die veilig en vertrouwd voelt.

Maar wat gebeurt er als je besluit een oud patroon te doorbreken? Dan stap je van de snelweg af en sla je een nieuw pad in: een olifantenpaadje.

In het begin voelt dat onwennig. Het kost meer energie, en soms beland je toch weer even terug op de oude weg.
Dat is normaal.
Elke keer dat je bewust kiest voor nieuw gedrag, of er zelfs maar aan dénkt, wordt dat olifantenpaadje een beetje steviger.

Met tijd, aandacht en herhaling groeit het uit tot een nieuwe, goed begaanbare snelweg, één die beter past bij wie jij nu bent.

Je brein trainen voor positieve veranderingen

In NLP (Neuro Linguïstisch Programmeren) draait het om bewustwording van hoe je denkt, voelt en handelt én om het aanleren van nieuwe, helpende patronen.

Met NLP leer je je brein eigenlijk een nieuwe route aan. Door middel van oefeningen, visualisaties en taalpatronen
versterk je stap voor stap het nieuwe olifantenpaadje dat je bent gaan bewandelen.

Hoe vaker je dat doet, hoe steviger het pad wordt tot het vanzelf een nieuwe snelweg is geworden.

Zo creëer je blijvende verandering, niet door te vechten tegen het oude, maar door je brein te laten ervaren dat er ook een andere, lichtere weg mogelijk is.

Je hoeft niet vast te blijven zitten in oude snelwegen.
Je kunt altijd een nieuw pad aanleggen — eentje dat beter voelt, meer bij je past en waar je lichter van wordt.